nr. 50, 16-12-2022
Podcast
‘Marian, je moet eens podcasts luisteren. Dat vind jij leuk!’ Eh, ik moet niets en ik bepaal zelf wel wat ik leuk vind.
Lange tijd negeerde ik allerlei goedbedoelde adviezen over podcasts.
En toen kwam ik een LinkedIn-bericht tegen over de podcast ‘Levend verlies’. 32 afleveringen van elk ongeveer een half uur. Ervaringsdeskundigen vertellen over hun verwanten met beperkingen. De toekomst van de verwanten is door hun beperkingen anders dan gedacht en gehoopt; sommige verwanten overleden al op jonge leeftijd.
Het is het verhaal van een opa die alles rationeel kan verklaren, maar intens huilt van verdriet over de ongewisse toekomst van zijn kleinkind en snikt om het verdriet van zijn dochter, de moeder van het kind.
Het is het verhaal van een moeder die moest leren om te houden van haar kind, terwijl de vader het leuk-spannend vond en zich niet wilde laten hinderen door kennis over het syndroom van zijn kind.
Het is het verhaal van een vader van een volwassen autistische zoon; de zoon kan prachtig dichten en moeilijke sommen maken, maar hij kan zichzelf niet verzorgen en vervuilt dus.
Het is het verhaal van een hoogbejaarde moeder die niet heeft kunnen praten over de beperkingen van haar dochter, met niemand.
Het is het verhaal van een moeder over haar dochter; de dood was haar zo gegund, maar dochter reageerde nauwelijks op een megadosis sedatie en uiteindelijk verstierf ze; moeder vraagt zich wanhopig af of haar dochter nu ergens is.
Het is het verhaal van de (in)effectieve copingstrategieën van een vader.
Het is het verhaal van een brus die zich, weliswaar onterecht, schuldig voelt en daarom iedereen wil redden.
De podcast werkte verslavend: ‘Nou, nog één verhaal dan’.
Ik moet toch beter gaan luisteren naar goedbedoelde adviezen. Want wat bleken deze te kloppen.
